Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Duo Reges: constructio interrete. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed quot homines, tot sententiae; Stoicos roga. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Non est igitur summum malum dolor.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut
dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si
illud, hoc;

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Nec vero id satis est, neminem esse, qui ipse se oderit, sed illud quoque intellegendum est, neminem esse, qui,quo modo se habeat, nihil sua censeat inte resse.

Bork: Nunc agendum est subtilius.
Bork: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?